ΑΧ, ΣΕΡΓΙΑΝΟΠΟΥΛΕ (ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΔΙΟΡΙΑ)

Με το βίαιο θάνατο του Νίκου Σεργιανόπουλου, διαπίστωσα ότι το καμπανάκι είχε χτυπήσει πριν έξι μήνες ακριβώς (μα ακριβώς!!!).
Ηταν τότε στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2007 (νομίζω στις 5/12/2007), όταν είχε συλληφθεί για κατοχή κοκαΐνης. Ακριβώς έξι μήνες (4/6/2008) μετά ήρθε το τέλος.

Είνε σαν τον καρκινοπαθή που πάει στο γιατρό και εκείνος του λέει:
-"Δυστυχώς κύριε, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Σας δίνω έξι μήνες ζωής". Τότε ο ασθενής είτε αποδέχεται το γεγονός, είτε (και δεν είναι λίγες οι φορές) αποφασίζει να το δει αλλιώς. Και από εκεί που το είχαν ξεγραμμένο στο εξάμηνο, αυτός ζει δέκα χρόνια και πάει από τροχαίο.

Αυτή η σχέση σύλληψης και θανάτου μου φαίνεται ....καρμική. Ο Ν. Σεργιανόπουλος, δυστυχώς όμως, δεν άκουσε το καρμικό καμπανάκι της προ εξαμήνου σύλληψής του.
Διότι το θέμα έχει και μεταφυσικές προεκτάσεις. Θα περάσουν οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, δηλαδή Χριστούγεννα και Πάσχα, αλλά όχι το καλοκαίρι.

Θα μου πείς: -"Αποκλείεις το έγκλημα πάθους;"

Δεν αποκλείω τίποτα, καθώς δεν είμαι και ο Σέρλοκ Χόλμς, αλλά είναι και το άλλο. Το αισθητήριο της κοινής γνώμης που είναι αλάνθαστο. Οταν πρωτοακούστηκε η είδηση, η πρώτη φυσική αντίδραση του απλού κόσμου ήταν του τύπου "Αφού είχε μπλέξει".

Οι μόνοι που "έπεσαν από τα σύννεφα" ήταν οι παίχτες των πρωινομεσιμεριανάδικων σκουπιδιών, που λόγω επαγγέλματος, πάσχουν από επιτηδευμένη συννεφοπτωσία (!!!!!!), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, Νίκο Σεργιανόπουλε, στο τελευταίο σου σεργιάνι....