Προσοχή!!! Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορούν στην αγορά επικίνδυνα παιδικά παιχνίδια, όπως αυτό της φωτογραφίας. Μη σας ξεγελάει το χαμόγελο των κρανοφόρων. Χαμογελούν, ενώ παράλληλα κρατούν γκλομπ και ασπίδες· ίσως και δακρυγόνα.... ίσως και όπλα που δε φαίνονται. Αρκετά ύπουλο για παιδικό παιχνίδι. Δε νομίζετε;
Ήρθε στο e-mail μου το παρακάτω video. Παρακολουθήστε τη μανία του ανθρώπου να επιβληθεί στα αγωνιζόμενα για την ελευθερία τους χταποδάκια...
Πέντε πορίσματα ήταν αρκετά για να αθωώσουν κατά πως φαίνεται, όλους τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου. Ή αλλιώς πέντε ευρώ την ημέρα. Ένα ευρώ την ημέρα δηλαδή για κάθε πόρισμα. Σύνολο πέντε ευρώ την ημέρα και καθάρισες. Λίγο ακριβά για να αγοράσεις μια ζαρντινιέρα, αλλά φτηνά για να αγοράσεις την ατιμωρησία σου.
Έτσι λοιπόν η ζαρντινιέρα του θανάτου, αφού αθωώθηκε, ελεύθερη πλέον και κατόπιν της σχετικής εξομολόγησης από τον ηγούμενο Εφραίμ, μπορεί πλέον να κοσμεί χωρίς ντροπή τον περίβολο της Μονής Βατοπεδίου.
Όποιος λοιπόν από τώρα και στο εξής επισκέπτεται την Μονή Βατοπεδίου θα μπορεί να καμαρώνει τη θαυματουργή ζαρντινιέρα.
"Πιστέψτε το Χριστιανοί. Είναι πραγματικά θαυματουργή. Αν ρίξεις ένα χαρτονόμισμα των πέντε € μέσα, εξασφαλίζεις μια θέση στον παράδεισο."
Με πόνο ψυχής πληροφορηθήκαμε ότι εξαντλήθηκαν τα δακρυγόνα. Το υπουργείο Δ.Τ. βρίσκεται σε απόγνωση, καθώς την εβδομάδα των ταραχών καταναλώθηκαν περίπου 4.000 δακρυγόνα και πλέον η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. αποφάσισε εκτάκτως την αγορά δακρυγόνων από το Ισραήλ. Προφανώς τα δάκρυα που χύθηκαν για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν ήταν αρκετά.
Για να γλυτώσουμε το δημόσιο ταμείο από περιττά έξοδα και με αφορμή την καμπάνια του υπουργείου οικονομικών για την ενεργοποίηση της φορολογικής μας συνείδησης, προτείνουμε την χρήση ενός άλλου είδους χημικών, όπως είναι οι αμπούλες βρώμας. Αποτελεσματικές, φτηνές και ακίνδυνες. Το κράτος δεν ζημιώνεται από την αγορά και μπορεί να τις αγοράσει (σημ: το κράτος) από μαγαζιά που πουλάνε magic tricks. Επίσης προτείνουμε στη ΕΛ.ΑΣ. την χρήση και άλλων φαρσών, όπως το τσιγάρο που σκάει και την αμπούλα κλανιάς.
Στο απίστευτο βίντεο που ακολουθεί η αποτελεσματικότητα μιας χειροποίητης κλανόβομβας.
Είναι γνωστό πως η βλακεία είναι ανίκητη. Κυρίως είναι απρόβλεπτη καθώς ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πότε, που και πώς θα εκδηλωθεί. Και πως αν δώσεις σε έναν βλάκα εξουσία, τότε αυτός μπορεί να γίνει κρίσιμα επικίνδυνος. Πόσο μάλλον αν αυτή είναι η εξουσία του... όπλου.
Ο ειδικός δολοφόνος που εκτέλεσε τον μικρό Αλέξη ανήκει στη κατηγορία των ανθρώπων που το όπλο του είναι η προέκταση της προσωπικότητάς του. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που χωρίς καμία ενοχή θα σκότωνε μια ανήμπορη ηλικιωμένη για να της πάρει την σύνταξη ή ο ίδιος άνθρωπος που θα βίαζε ένα ανήλικο παιδάκι ακόμη και το δικό του. Αυτό που διαφοροποιεί το γεγονός της εκτέλεσης του Αλέξη, είναι ότι ο συγκεκριμένος δολοφόνος εργάζεται για το κράτος.....
Πιθανώς να γνώριζε πως όταν μια ομάδα νεαρών σου πετά ένα μπουκάλι μπύρας στο περιπολικό που οδηγείς στη εκρηκτική (στη ψυχή και στο σώμα) γειτονιά των Εξαρχείων, συνεχίζεις την πορεία σου. Το να γυρίσεις πίσω και να ζητήσεις τα ρέστα είναι πράξη μαφιόζικη (θυμίζει ξεκαθάρισμα λογαριασμών από νονούς της νύχτας) και ήδη δείχνει τις προθέσεις του δολοφόνου. Δείχνει ότι ο φονιάς δεν είναι ένας απλός μπάτσος αλλά ένας φασίστας. Το επάγγελμά του απλώς τον βοηθάει να εκδηλώνει το εγωιστικό μίσος του για τους ανθρώπους κάτω από ένα μανδύα μιας επίπλαστης νομιμότητας.
O "άνθρωπος" αυτός σε λίγο θα πετάξει τον μανδύα του εδικού φρουρού και θα βγάλει τον ειδικό φασίστα που έχει μέσα του. Οπότε ο εγωισμός του, θα επικρατήσει της κοινής λογικής και της υποτιθέμενης εκπαίδευσής του.
"Όχι μόνο είμαι ο νόμος αλλά έχω και όπλο. Κανείς δεν τολμά να μου μιλά με αυτόν τον τρόπο. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Τι; Δεν ξέρεις; ΜΠΑΜ για να μάθεις................................"
Εφτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κατάρρευση των διδύμων πύργων στη Νέα Υόρκη. Ένα γεγονός πού αποτέλεσε και δυστυχώς συνεχίζει να αποτελεί το πάτημα των Ηνωμένων Πολιτειών για την κατοχή επί των κρατών της Μέσης Ανατολής. Μετά από εφτά χρόνια δεν είναι πλέον είδηση ότι η κατάρρευση των πύργων ήταν μια άριστα σκηνοθετημένη υπερπαραγωγή με χρηματοδότες αμερικάνικα κεφάλαια. Το μόνο πραγματικά κακό ήταν οι 3000 αθώοι κομπάρσοι που έπαιξαν στην ταινία εν αγνοία τους.
Οι Αμερικανοί πολίτες έχουν αρχίσει να ξυπνούν από τον αιώνιο ύπνο βλέποντας χιλιάδες φέρετρα στρατιωτών τους να γυρνούν από το κακό Αφγανιστάν και το κακό Ιράκ. Αλλά είναι ακόμη νωρίς. Ίσως 
να το καταλάβουν όταν δουν τον κακό Οσάμα αγκαλιά με τους παραγωγούς της ταινίας ¨Η κατάρρευση¨.
Ο Οσάμα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ταινίας. Και επειδή το πετρελαϊκό χρήμα σκεπάζει τις ανθρώπινες απώλειες η ταινία πουλάει ακόμα. Ο κακός Οσάμα παραμένει ασύλληπτος παρά τα υπερσύγχρονα συστήματα παρακολούθησης που έχει η αμερικάνικη κυβέρνηση. Οι δορυφόροι σκανάρουν ολόκληρο τον Πλανήτη αλλά ο Οσάμα πουθενά. Πράγμα που σημαίνει ότι οι Αμερικάνοι ή τον έχουνε φάει αλλά δε το λένε ή ότι είναι συνεργάτες και τον προστατεύουν. Το δεύτερο μου φαίνεται πιθανότερο.
Λέτε να αλλάξει τίποτα μετά τις αμερικάνικες εκλογές; Η ιστορία λέει πως όχι· διότι άλλοι είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο από πιο ψηλά· οι χρηματοδότες της ταινίας. Μέχρι τις εκλογές τον συμπαθέστατο μαυρούκο Ομπάμα ή θα του έχουν ασπρίσει τα εσώψυχα ή θα έχει καεί από μόνος του. Όσο για τον άλλον τον πατάτες-McKain, ο Θέος να σε φυλάει.
Οι πιο πολλοί έχουμε επιστρέψει στις δουλειές μας. Αρκετοί εδώ και κάμποσο καιρό. Μερικοί έχουν μεν γυρίσει, αλλά για την ώρα σε χαλαρούς ρυθμούς. Τα σχολεία ανοίγουν αυτή τη βδομάδα. Οι σχολές όπου να 'ναι. Τι είναι αυτό που θα μας βγάλει τελείως από την καλοκαιρινή αύρα που ακόμη κρατάει; Η πτώση της θερμοκρασίας. Κι αυτό είναι κάτι που δε μπορείς να το αποφύγεις. Όπως και τον εργασιακό φόρτο, που ανεβάζει στροφές. Ούτε αυτό μπορείς να το αποφύγεις. Όπως και ότι οι τσέπες μικραίνουν.
Κι όμως μπορούμε να κρατήσουμε την αύρα του καλοκαιριού ακόμη και μέσα στο φθινόπωρο ή το χειμώνα. Θα υπάρξουν πολλοί τυχάρπαστοι τύποι κατά τη περίοδο του χειμώνα που λόγο της ιδιότητάς τους θα προσπαθήσουν να σου φάνε το χρόνο και την ενέργεια. Οι περισσότεροι θα εμφανιστούν στη τηλεόραση. Θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου χωρίς να τον ρωτήσουν, καθώς οι φίλοι τους οι δημοσιογράφοι θα φροντίσουν γιαυτό. Οι τύποι αυτοί θα εξαφανιστούν από την επικαιρότητα το επόμενο καλοκαίρι. Πέρσι ήταν ένας ευτραφής γραμματέας κάποιου υπουργείου, μια κυρία με το πρωτότυπο, πράγματι, όνομα "τριανταπεντάχρονη", ένας επίσης ευτραφής δημοσιογράφος με δεύτερη δουλειά delivery σε video club και κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι με προβλήματα αμνησίας. Φέτος ποιος άραγε; Μου φαίνεται ότι ένας υπουργός μαζί με έναν αγιορείτη μεγαλοπαπά που είχαν οικονομικά πάρε-δώσε άρχισαν το χορό.
Ασχολήσου με αυτά ως εκεί που δε σε χαλάει και δε σου τρώει την ενέργεια. Αρκεί να μην κλείσεις το παράθυρο από το οποίο
απόλαυσες τις καλοκαιρινές σου διακοπές ή και το καλοκαίρι το ίδιο, γιατί κάποιοι δεν μπόρεσαν να φύγουν για διάφορους λόγους.
Το παράθυρο αυτό είναι μέσα στο μυαλό σου. Όπως όλα είναι μέσα σε αυτό. Από 'δω καταλαβαίνεις ή δεν καταλαβαίνεις τα πάντα με τον τρόπο σου. Στο χέρι σου είναι να κρατήσεις το παράθυρο ανοιχτό. Δεν κινδυνεύεις να αρπάξεις κάνα κρύωμα ούτε να λερωθείς.
Μάλιστα όποτε έχεις καλή διάθεση μπορείς να σκαρφαλώνεις και να ρίχνεις και καμιά βουτιά....
Η ταινία επιστημονικής φαντασίας "THE MATRIX" (1999) των αδελφών Γουατσόφσκι είχε παρουσιάσει τον κόσμο που ζούμε, σε μια μορφή ζοφερής εικονικής πραγματικότητας στην οποία είμαστε παγιδευμένοι.
Το MΕATRIX 
είναι ένα δίκτυο πληροφόρησης σε σχέση με τη διατροφική βιομηχανία του κρέατος. Στα παρακάτω links μπορείτε να να δείτε τρία καταπληκτικά flash video, που με χιουμοριστικό τρόπο λένε σκληρές αλήθειες.
Τα videos συνοδεύονται από ελληνικούς υπότιτλους.
Υ.Γ. Θα πρότεινα να δείτε τα video φαγωμένοι. Ή αν δεν έχετε φάει να χτυπήσετε καμία σαλάτα ή ψαράκι ή κάτι ... απ΄το χωριό.
Μην σας κόψουμε και την όρεξη!!!
1. http://themeatrix.com/intl/greek/
2. http://www.themeatrix2.com/greek/subtitled/
3. http://www.moremeatrix.com/greece/subtitled/
Ηρθε στο e-mail, ένα έξυπνο "μαγικό παιχνιδάκι". Μην ανησυχήσετε. Δεν μπήκε ο Εωσφόρος στον υπολογιστή σας!!!
Για να παίξεις κάνε κλικ εδώ.
Με το βίαιο θάνατο του Νίκου Σεργιανόπουλου, διαπίστωσα ότι το καμπανάκι είχε χτυπήσει πριν έξι μήνες ακριβώς (μα ακριβώς!!!).
Ηταν τότε στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2007 (νομίζω στις 5/12/2007), όταν είχε συλληφθεί για κατοχή κοκαΐνης. Ακριβώς έξι μήνες (4/6/2008) μετά ήρθε το τέλος.
Είνε σαν τον καρκινοπαθή που πάει στο γιατρό και εκείνος του λέει:
-"Δυστυχώς κύριε, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Σας δίνω έξι μήνες ζωής". Τότε ο ασθενής είτε αποδέχεται το γεγονός, είτε (και δεν είναι λίγες οι φορές) αποφασίζει να το δει αλλιώς. Και από εκεί που το είχαν ξεγραμμένο στο εξάμηνο, αυτός ζει δέκα χρόνια και πάει από τροχαίο.
Αυτή η σχέση σύλληψης και θανάτου μου φαίνεται ....καρμική. Ο Ν. Σεργιανόπουλος, δυστυχώς όμως, δεν άκουσε το καρμικό καμπανάκι της προ εξαμήνου σύλληψής του.
Διότι το θέμα έχει και μεταφυσικές προεκτάσεις. Θα περάσουν οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, δηλαδή Χριστούγεννα και Πάσχα, αλλά όχι το καλοκαίρι.
Θα μου πείς: -"Αποκλείεις το έγκλημα πάθους;"
Δεν αποκλείω τίποτα, καθώς δεν είμαι και ο Σέρλοκ Χόλμς, αλλά είναι και το άλλο. Το αισθητήριο της κοινής γνώμης που είναι αλάνθαστο. Οταν πρωτοακούστηκε η είδηση, η πρώτη φυσική αντίδραση του απλού κόσμου ήταν του τύπου "Αφού είχε μπλέξει".
Οι μόνοι που "έπεσαν από τα σύννεφα" ήταν οι παίχτες των πρωινομεσιμεριανάδικων σκουπιδιών, που λόγω επαγγέλματος, πάσχουν από επιτηδευμένη συννεφοπτωσία (!!!!!!), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, Νίκο Σεργιανόπουλε, στο τελευταίο σου σεργιάνι....
Μετά από αποχή ενάμιση μήνα από τη blogo-σφαιρα για διάφορους λόγους, επανέρχομαι... έως ότου ξαναφύγω.
Το post αυτό είναι αφιερωμένο στην πρώτη (κατά τη γνώμη μου δεύτερη) ψηφιακή έκδοση του artbomber, στην οποία έχω την τιμή να είμαι συμμέτοχος. Τον artbomber δεν το γνωρίζω, απλώς ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά του. Οπως και άλλοι 14 άνθρωποι.
Ολόκληρη την ψηφιακή έκδοση με τίτλο "Το ομορφότερο όνειρο που είδα", μπορείτε να την κατεβάσατε σε αρχείο .doc, από εδώ.
Πριν από δύο μέρες επέστρεψα από ένα ταξίδι στην κεντρική Μακεδονία. Με αφορμή το τριήμερο της 25ης Μαρτίου είχα αποφασίσει να ταξιδέψω προς τα βόρεια. Η ιστορία που θα διηγηθώ αποδεικνύει ότι καμιά φορά το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό με τον προορισμό. Θα μου πεις και με το δίκιο σου: - Σιγά ρε "Οδυσσέα", τι σημαντικό μπορεί να προκύψει σε ένα ταξίδι 550 χιλιομέτρων στην Εθνική Οδό που να το θεωρήσεις ιδιαίτερα σημαντικό; Ακου το λοιπόν...
Ταξίδευα μετά της συντρόφου μου το Σάββατο 22 Μαρτίου. Δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση. Στο μυαλό μου ήδη έφτιαχνα σχέδια και εικόνες για το πως θα περάσω τις επόμενες μέρες. Ολα κυλούσαν μια χαρά. Οχι για πολύ όμως. Γύρω στο 150στό χιλιόμετρο διαπιστώνω ότι το λαμπάκι θερμοκρασίας είχε ανάψει στο κόκκινο. Καθώς δεν είμαι και ειδικός, εκτός από τα βασικά, άρχισαν να με ζώνουν δυσοίωνες σκέψεις. Πριν φύγω είχα κάνει τους βασικούς ελέγχους. Νερά, λάδια, ξίδια, μπόλικο λεμόνι και γενικώς ότι χρειάζεται, για να κάνεις ένα ασφαλές ταξίδι. Τo service του αυτοκινήτου (ένα Citroen Saxo), είχε γίνει πρόσφατα και ουδέποτε είχε παρουσιαστεί τέτοιο πρόβλημα. Στο επόμενο parking κάνω δεξιά και σταματάω. Ανοίγω το καπώ.
Κοιτώ με αμηχανία αδαή τη μηχανή. Ελέγχω τα σωληνάκια και το ψυγείο για πιθανή διαρροή. Ολα φαίνονται εντάξει. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζω προσεκτικά με τη βοήθεια ενός πανιού, για να αποφύγω πιθανό έγκαυμα, να ανοίξω το δοχείο του νερού. Υγρό πυρ ξεθυμαίνει από το δοχείο και το ξανακλείνω απότομα, ευτυχώς χωρίς επιπτώσεις στο δέρμα.
Το σκηνικό είχε πλέον αλλάξει. Το ταξίδι ακυρωνόταν αυτόματα. Ολα τα σχέδια διαγράφονταν. Και 'γω με ένα χαλασμένο αυτοκίνητο μέσα στην Εθνική. Και για το ταξίδι το είχα αποφασίσει. Αλλά το αυτοκίνητο ήταν ένα θέμα. Οδική βοήθεια. Μεταφορά μέχρι τον επόμενο σταθμό. Και αν η βλάβη ήταν σοβαρή τρέχα-γύρευε πως θα επέστρεφα στην Αθήνα. Και εκείνη τη στιγμή, σαν από μηχανής θεός, εμφανίστηκε ένας αξιοσημείωτος άνθρωπος...
Ενα φορτηγό ψυγείο σταματάει στο parking λίγα μέτρα πίσω από μένα. Ο οδηγός του είμαι σίγουρος, ότι με παρατηρεί, ενώ εγώ προσπαθώ να βρω λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει. Καθώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, αποφασίζω να του μιλήσω. Σχεδόν ταυτόχρονα ο οδηγός κατεβαίνει από το φορτηγό και έρχεται προς το μέρος μου.
Του εξηγώ πως έχουν τα πράγματα και τότε ο Δημήτρης αναλαμβάνει δράση. Μου εξηγεί ότι μπορεί να έχω κάψει φλάντζα, οπότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και χρειάζομαι οδική βοήθεια. Αλλά υπάρχει και η περίπτωση να χάλασε ο θερμοστάτης, όπου τα πράγματα είναι λιγότερο σοβαρά. Ο Δημήτρης αρχίζει να εργάζεται πάνω από το αυτοκίνητο σαν να ήταν δικό του. Ο Δημήτρης εργάζεται πάνω από το αυτοκίνητο σαν να είναι το πρόβλημα δικό του. Βάζει τα χέρια του μέσα στη μουτζούρα. Δουλεύει περίπου μισή ώρα ίσως και παραπάνω, πάνω από το αυτοκίνητο και εγώ εκτελώ χρέη βοηθού. Το πρόβλημα τελικά ήταν ο θερμοστάτης. Είχε κολλήσει. Τον αφαίρεσε. Στεγανοποίησε με φλαντζόκολλα την σύνδεση και μου είπε ότι μπορώ να συνεχίσω το ταξίδι, αλλά θα πρέπει να βάλω καινούργιο θερμοστάτη το συντομότερο.
Ενιωσα υπόχρεος. Αφού τον ευχαρίστησα, του πρότεινα αν θα ήθελε να τον αποζημιώσω με κάποιο ποσό. Δεν το δέχτηκε. Ισως και να προσβλήθηκε. -''Προχώρησε μπροστά μου είπε μέχρι τα Goody's (πριν από τη Λαμία). Εγώ θα είμαι από πίσω, να δούμε αν όλα είναι εντάξει και με κερνάς εκεί έναν καφέ. Ετσι κι έγινε.
Φτάσαμε στα Goody's χωρίς πρόβλημα. Πίνοντας τον καφέ μιλήσαμε για διάφορα πράγματα. Κυρίως -και με αφορμή τη γνωριμία μας- μιλήσαμε για την ανιδιοτελή προσφορά μεταξύ των ανθρώπων, ειδικά όταν αυτοί είναι άγνωστοι μεταξύ τους. Για την εμπιστοσύνη που έχει πλέον χαθεί. Για το κοινωνικό πρόσωπο που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Ο Δημήτρης ζει στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Είναι ένας απλός άνθρωπος. Χωρίς τουπέ και ύφος. Η απλότητά του, η αμεσότητα του λόγου και των πράξεών του είναι αυτά που με κάνουν να τον χαρακτηρίζω αξιοσημείωτο. Του εύχομαι ότι καλύτερο για αυτόν και την οικογένειά του και τα καλύτερα για το μέλλον των δυο του παιδιών.
Για το τέλος της ιστορίας, να πω ότι την Δευτέρα πήγα στη Citroen Βέροιας. Αλλαξα τον θερμοστάτη και όλα είναι Ο.Κ. Θα ήθελα να αναφέρω, ότι ο εκεί αντιπρόσωπος της Citroen, ο κ. Γιανταμίδης Κώστας με εξυπηρέτησε άψογα. Αριστος μηχανικός και με καλή καρδιά.
Πριν από λίγες ημέρες εντόπισα έναν ύποπτο -μάλλον και ανύπαρκτο- "σχολιαστή" με το username “Fenrisar”, στα blog του blogger-blogspot.com/.
Δεν γνωρίζω εάν ο εν λόγω "σχολιαστής" εμφανίζεται και στα blog του Wordpress ή και αλλού.
O “Fenrisar” αφήνει ένα ύποπτο "σχόλιο" (άσχετο τόσο με το ύφος του blog όσο και με το θέμα της ανάρτησης) και πάντα το ίδιο: “See here”. Οποιος κλικάρει στο “here” μεταφέρεται σε μια διεύθυνση, όπου ξεφυτρώνει ένα πρόγραμμα antivirus το οποίο και σκανάρει(;) τον υπολογιστή.
Καλό θα ήταν να προχωράτε σε άμεση διαγραφή του συγκεκριμένου "σχολίου" του “Fenrisar”. Παρακάτω μερικά blogs, στα οποία έχει "σχολιάσει" ο "Fenrisar”, όπως τα βρήκα από το Google, βάζοντας για αναζήτηση τις λέξεις: Fenrisar blogspot. Σε κάποια από αυτά, τα συγκεκριμένα "σχόλια" έχουν αφαιρεθεί από τους διαχειριστές.
http://ktn451.blogspot.com/2008/02/february-kites.html
http://thelantripfamily.blogspot.com/2008/03/lynn-and-scotts-shower.html
http://home-place.blogspot.com/2008/03/got-milk-i-just-got-back-from-my-weekly.html
http://vincentdonofriosworld.blogspot.com/2008/03/hello-everyone-ive-been-making-quite.html
http://soap-queen.blogspot.com/2008/03/birthday-weekend-for-boy.html
Τι είναι ο blogger;
Κατ' αρχάς είναι κάποιος που επιθυμεί να εκφραστεί ελεύθερα. Να ασκήσει δηλαδή ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο αναφαίρετο δικαίωμά του. Δευτερευόντως, αυτό αποφασίζει να το κάνει μέσω του διαδικτύου.
Το στήσιμο ενός blog δίνει στο δημιουργό του τη δυνατότητα, να ασκήσει το δικαίωμα της ελευθερία της έκφρασης. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, καλύτερα να γυρίσει στην εποχή των σκλάβων.
Το ότι η δραστηριότητα αυτή γίνεται μέσω του διαδικτύου, σημαίνει ότι ο blogger θέλει να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του, τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του. Θέλει να τα "πει'' στους άλλους και να τα συζητήσει μαζί τους. Διαφωνώ κάθετα με την άποψη που πάει να περάσει από τα Μ.Μ.Ε., ότι οι bloggers είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών. Και ότι κάποιοι είναι οι ανώνυμοι αλήτες του κυβερνοχώρου(!!!!). Οι bloggers (όπως και οι σχολιαστές των post) είναι πρώτα απ΄όλα πολίτες. Ο καθένας μπορεί να στήσει ένα blog οποιουδήποτε ύφους. Γι αυτό άλλωστε υπάρχει μια χαοτική ποικιλομορφία στα είδη των blogs. Πολιτικά (όλων των τάσεων), καλλιτεχνικά, επιστημονικά, θρησκευτικά, προσωπικά· και αρχίζει ένας κατάλογος που δεν τελειώνει ποτέ. Όποιος επιχειρήσει να τον τελειώσει ή να τον οριοθετήσει έχει σκοπιμότητα.
Στο διαδίκτυο υπάρχει ανωνυμία (που λέει ο λόγος, γιατί αν θέλουν να σε βρουν σε βρίσκουν). Αυτός είναι και ο λόγος που ο καθένας μπορεί να εκφραστεί με τρόπο που θα δυσκολευόταν να εκφραστεί αλλού. Επίσης είναι σίγουρο, ότι στα blogs θα δεις και θα διαβάσεις πράγματα -μικρά ή μεγάλα- (δεν παίζει ρόλο), που δε θα δεις ή δε θα ακούσεις στα σκλαβωμένα και κατευθυνόμενα M.M.E.
Η υπόθεση του press-gr δε θα λάμβανε χώρα, εάν τα υβριστικά ανώνυμα σχόλια βρίσκονταν σε ένα απλό chat. Το ότι το press-gr έχει πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα είναι αυτό που ενόχλησε. Τα περί εκβιασμών τα ακούω βερεσέ. Στην τελική ας αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Εύχομαι μόνο, να μην είναι η αρχή για τη φίμωση των ιστολογίων.
Τα σπάει το τραγουδάκι «Πάμε Χαβάη» που ερμηνεύει πολύ όμορφα και χαλαρωτικά ομολογουμένως, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Προβλέπω ότι το «Πάμε Χαβάη» θα τα σπάσει ακόμη περισσότερο το καλοκαιράκι όπου ελάχιστοι (ίσως και κανένας), από όσους διαβάζουν αυτό το post θα πάνε στη Χαβάη.
Άλκηστις, αφού δεν σε βλέπω και φέτος να πηγαίνεις Χαβάη, σου δίνω την ευκαιρία να απολαύσεις το original κομμάτι γιατί το «Πάμε Χαβάη» είναι μια πολύ καλή διασκευή (αλλά διασκευή)· άρα πολύ πιθανό μια ουτοπία.
Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν και στο πρωτότυπο τραγούδι που εννοιολογικά δεν έχει καμία σχέση με το "Πάμε Χαβάη". Το original τραγούδι είναι το «It’s a pity». Το ερμηνεύει με άψογη μαγκιά η Tanya Stephens, μια Τζαμαϊκανή Reggae τραγουδίστρια , που μπορεί να μην τη χαρακτηρίζει η ομορφιά, αλλά σίγουρα η αυθεντικότητα.
I said if we never get a chance to be together
go with Jah, Tanya loves ya, wha me seh?
It's a pity you already have a wife
and me done have a man inna mi life
rudeboy it's such a pity
I say it is such a pity you already have yuh wife
And me have a one man inna mi life
rudeboy it is a pity, mm mm mm
I woulda like one of these mornings to wake up and find
your face on a pillow lying right next to mine
I woulda cut out the partying the smoking and the rum
and buss a extra wine and make we seal up a son
well everytime mi fantasize me see your lips me see your eyes
Your trigger finger do something a lef the rudegirl hypnotized
For you it's just a thing, just another little fling
But for me this is Heaven and the angel them a sing
and me done have a man inna mi life
rudeboy it's such a pity
I say it is such a pity you already have yuh wife
And me have a one man inna mi life
rudeboy it is a pity, mm mm mm
Fi buck you up inna public and cant even touch
It really fuck me up because me check fi you so much
The respect weh mi have fi your woman fi your kids
believe me rudeboy mi criss, a nuh matey this
who knows? maybe one day the world will be evolved enough
we'll share you in a civilized manner between the two of us
But until then I woulda love see you again,
Me know we have fi play it by the stupid rules of sin
I said if we never get a chance to be together
go with Jah, Tanya loves ya, wha me seh?
So meet me round the corner, avoid Mitzy and Lorna
You know them a two of the biggest informer
I'm not starving for sex no, nah bawl out vex no
but the way how yuh flex really got my interest yo
ayou weh people see a no the you fa me loving
And the you weh deh with me go much deeper than skin
I dont know exactly what it is you're feeling
But I wish this was a permanentthing yo...
and me done have a man inna mi life
rudeboy it's such a pity
I say it is such a pity you already have yuh wife
And me have a one man inna mi life
rudeboy it is a pity, mm mm mm
Me know seh you belong to she, you know seh me belong to him
Me wouldn't want you dis your queen, me woulda never dis mi king
But when yuh play pon mi riddim and when me feel your base a swing
You lef me inna turmoil, you have me head a spin
It really mek me sad fi haffi waste so much water,
I think the two o' we can mek a beautiful daughter
but it would be selfish to an innocent little youth
Fi bring her come and cannot tell her the truth
We have fi tell her the truth
Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με καταβολές από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Αν και αυτό στις μέρες μας έχει αλλάξει, είναι ανήθικο να μην αναγνωρίζεις την νίκη του αδυνάτου απέναντι στο δυνατό.
Μετά την "Ζαχοπουλιάδα", προβλέπεται να προβληθεί το νέο διακαναλικό σήριαλ "Μεταχριστοδουλιάδα".
Αν οι καναλάρχες έχουν λίγη τσίπα απάνω τους, μετά το πρόσφατο ξεφτιλίκι, καλό θα ήταν να ακυρώσουν την εν λόγω προβολή.
Πρέπει να καταλάβουμε ποιος δουλεύει ποιον.
Τρεις, τέσσερεις, πέντε, έξι μεγαλοδημοσιογράφοι τσακώνονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι.
So what? που λένε κι οι φίλοι μας οι αμερικάνοι. Και τι μας κόφτει. Σιγά μην κλάψουμε κιόλας.
Το θέμα ξεκινάει όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι η μεταξύ τους κόντρα είναι κοινωνικό πρόβλημα. ΜΕΓΑ ΨΕΜΑ. Είναι αποκλειστικά το δικό τους πρόβλημα, που προσπαθούν να το προβάλλουν στο λαό.
Αφού λοιπόν αποφασίζουν να λύσουν τις επαγγελματικές τους διαφορές σε δημόσια θέα, ο κόσμος έχει την δυνατότητα να κάτσει ή να μην κάτσει να τους δει. Μπορούμε να κλείσουμε την τηλεόραση. Μπορούμε όμως να παραγγείλουμε πίτσες, σουβλάκια και μπύρες και να απολαύσουμε την φαγωμάρα τους. Δε θα δώσουμε λόγο για την επιλογή μας. Μην πιστέψει κανείς ότι ο κόσμος στεναχωριέται για το κατάντημα της αστεράτης δημοσιογραφίας. Ο κόσμος το παρακολουθεί, όπως θα παρακολουθούσε ένα αστυνομικό ερωτικό θριλλεράκι.
Ας πρόσεχαν όλοι. Η κατρακύλα θα συνεχίσει μέχρι να αρχίσει η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου.
Έως τότε ας φάνε τις σάρκες τους σε δημόσια θέα. Πρόβλημά τους.
Έτσι κι αλλιώς είναι για κλάματα, να βλέπεις δύο ή περισσότερους ανθρώπους να τσακώνονται στην τηλεόραση με σκοπό να τους δει κανείς, να τους λυπηθεί και τους υποστηρίξει.
Μετά από πολύωρη σκέψη, ενδελεχή παρατήρηση και λεπτομερή ανάλυση όλων των συλλεχθέντων στοιχείων, κατέληξα στο ποιες είναι οι πραγματικές διαφορές, μεταξύ του Θέμου Αναστασιάδη και του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Τα συμπεράσματα είναι αποκαλυπτικά!!!
Έχουμε και λέμε:
* Ο Μάκης έχει μούσι, ενώ ο Θέμος όχι.
* Ο Θέμος φοράει γυαλιά, ενώ ο Μάκης όχι.
* Ο Μάκης είναι αδύνατος, ενώ ο Θέμος ευτραφής.
* Ο Θέμος δουλεύει στον τηλεοπτικό σταθμό «ANT1», ενώ ο Μάκης στον τηλεοπτικό σταθμό «ALTER».
* Ο Μάκης παρουσιάζει την εκπομπή του όρθιος, ενώ ο Θέμος κάθεται σε πολυθρόνα.
* Ο Μάκης οδηγεί μοτοσυκλέτα, ενώ ο Θέμος όχι.
* Ο Θέμος είναι φίλαθλος του Ολυμπιακού, ενώ ο Μάκης της Α.Ε.Κ.
* Ο Θέμος είναι εκδότης αθλητικής εφημερίδας, ενώ ο Μάκης όχι.
Το θέμα είναι η εφημερίδα "ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ", το θέ(α)μα μιας προσωπικής ιστορίας ενός ανθρώπου ή η κόντρα του του Μάκη με το Θέμο; Ή όλα μαζί;
Εντάξει θα πει κάποιος· ο κόσμος γουστάρει "άρτον και θε(ά)ματα". Αφού υπάρχει ζήτηση, θα υπάρχει και προσφορά.
Αξίζει να ασχολούμαστε με αυτή την ιστορία; Θα βγει κάποιο συμπέρασμα ή όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα θέαμα που θα ρίξει μπόλικη ομίχλη;
Η 4η εξουσία αναλαμβάνει το ρόλο της και πάλι. Από μια άλλη οπτική ασφαλώς.
Θα σου παρέχουμε την κόντρα
Θέμου-Μάκη μέχρι να σου γίνει το μυαλό άχυρο. Ίσως η ουσία να βρίσκεται κάπου αλλού. Κάπου, που μπορεί να μη μάθουμε και ποτέ.
Δύο δημοσιογράφοι γίνονται super pers-όνες των ημερών χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό τη δεδομένη στιγμή.
Καθώς ξετυλίγεται (που λέει ο λόγος), το κουβάρι αποκαλύπτονται πτυχές που δείχνουν ότι ο ρόλος της δημοσιογραφίας πολλές φορές δεν είναι καθαρός. Αυτό είναι μια σκέψη αναπόφευκτη .
Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο "την πάτησαν" από αυτό που φαινόταν να δουλεύουν καλύτερα. Ο μεν Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, 
ως μέντορας της κρυφής κάμερας, στην Ελλάδα δεν σκέφτηκε ποτέ, να βάλει μια τέτοια στο ίδιο του το μαγαζί. Ίσως να μην είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα τον πουλήσει ο συνεργάτης του, κατά
τα λεγόμενά του.
Ο δε φερόμενος ως κομιστής, -κατά τον πρώην συνεκδότη του- Θέμος Αναστασιάδης, θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν έχει σχέση με το πάρε-δώσε ενός ροζ DVD.
Ο ίδιος, έως πριν από λίγο καιρό βέβαια, φαινόταν να χειρίζεται με χιούμορ και άνεση μια δική του τηλεοπτική εκπομπή με ροζ απόχρωση.
Η Ειρ. Πλέσσα αναζητεί μέσω Ίντερνετ τον οδηγό που παρέσυρε και εγκατέλειψε τον γιο της.
«Παρακαλώ τους πολίτες να με βοηθήσουν, ώστε να βρεθεί εκείνος που παρέσυρε και σκότωσε το παιδί μου». Τον Φεβρουάριο του 2007, ο 23χρονος Κωνσταντίνος Πλέσσας άφηνε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο. Σήμερα, έντεκα μήνες μετά, η μητέρα του, κ. Ειρήνη Πλέσσα, αναζητεί μέσω του Ίντερνετ τον ένοχο για τον θάνατό του.»
Όπως λέει στα «ΝΕΑ», θεωρεί το Διαδίκτυο ως την τελευταία της ελπίδα: ύστερα από τόσους μήνες αναζήτησης, ο υπαίτιος δεν έχει ακόμη βρεθεί. «Ο Κωνσταντίνος είχε πάει για τρεις μέρες στο Ηράκλειο της Κρήτης, να επισκεφθεί τη φίλη του. Ήταν το βροχερό απόγευμα της 17ης Φεβρουαρίου. Οδηγούσε μηχανή, αλλά φορούσε κράνος. Τον χτύπησε ένα τζιπ. Αυτό είναι όλο... Από τότε έχει γίνει σκοπός της ζωής μου να βρω δικαίωση. Όμως, πρέπει να έχω δίπλα μου και τον κόσμο. Να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι», εξηγεί η κ. Πλέσσα. Πριν από λίγες ημέρες προώθησε ένα κείμενο- έκκληση στο Διαδίκτυο. Στην πρώτη γραμμή του σημειώνει: «Βοήθεια. Σας εκλιπαρώ ως μάνα». Και καταλήγει: «Στείλτε το και σε άλλες σελίδες. Βοηθήστε να βρεθεί ο ένοχος και να μη χαθούν άδικα άλλες ψυχές». Ήδη δεκάδες είναι τα blogs και εκατοντάδες οι χρήστες που έχουν λάβει το συγκεκριμένο μήνυμα, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που επιχείρησαν να βοηθήσουν- ακόμη και από το τηλέφωνο- για να βρεθεί ο ασυνείδητος οδηγός.
Παρ΄ όλο που έχει περάσει μεγάλο διάστημα από το τραγικό περιστατικό, η κ. Πλέσσα δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει να ελπίζει. «Δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου ότι αυτός ο άνθρωπος κυκλοφορεί ελεύθερος και μπορεί να ξανακάνει το ίδιο. Ζω με την ελπίδα ότι θα βρεθεί και θα πληρώσει γι΄ αυτό που έκανε στο αγγελούδι μου», λέει.
«Εγώ δεν ήξερα το παραμικρό για το Ίντερνετ και τις δυνατότητές του», σημειώνει η κ. Πλέσσα. Εντελώς τυχαία μία εξαδέλφη του συζύγου μου είπε ότι σε ένα παρόμοιο περιστατικό εγκατάλειψης βρέθηκε ο ένοχος. Μου φάνηκε η ύστατη λύση για να δικαιωθεί το παιδί μου». Πιστεύει στην ευαισθητοποίηση του κόσμου και κάθε τόσο επαναλαμβάνει: «Θέλω να με καταλάβουν σαν μάνα. Θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε παιδί του κόσμου».
Πριν από δύο μήνες, ένας οδηγός παρέσυρε και εγκατέλειψε έναν περαστικό στη Λεωφόρο Πέτρου Ράλλη. Τότε ο αδελφός τού θύματος στην προσπάθειά του να βρει τον οδηγό, προώθησε στο Ίντερνετ ένα μικρό κείμενο που περιέγραφε το δυστύχημα και το αυτοκίνητο που προκάλεσε τον θάνατό του. Αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει μια πρωτόγνωρη κινητοποίηση στο Ίντερνετ. Ύστερα από τη διάσταση που δόθηκε, ο δράστης αποφάσισε μόνος του να παραδοθεί στην Αστυνομία. «Περιμένω τον κόσμο να μου δώσει όποια στοιχεία έχει- οτιδήποτε. Είμαι σίγουρη ότι μπορεί να γίνει ό,τι έγινε και στην περίπτωση του άλλου παιδιού», καταλήγει η κ. Πλέσσα.
Ο δρόμος φαινόταν απόλυτα ευθύς, λες και κάποιος τον είχε χαράξει με μια απόλυτα εξωπραγματική ακρίβεια. Μια απόλυτα ευθεία ατέλειωτη γραμμή. Αν και αυτό έδειχνε πραγματικά εντυπωσιακό, ωστόσο δεν ήταν ό,τι καλύτερο, καθώς η καμπυλότητα της Γης είχε χαθεί ή φαινόταν να είχε χαθεί. Όπως και να ΄χε το πράγμα, αυτό τον άγχωσε υπερβολικά. Το μυαλό του κόλλησε και μετά κόλλησε και το σώμα του.
Δεν μπορούσε να αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα. Αν τουλάχιστον υπήρχε μία κλίση του δρόμου αριστερά ή δεξιά, μια στροφή -έστω μικρή- ή να καμπύλωνε ο ορίζοντας στο βάθος του οπτικού του πεδίου, θα ξεκινούσε. Αλλά τώρα όχι. Τα πόδια του είχαν πετρώσει πάνω στην άσφαλτο σαν κολλημένα με κάποια πανίσχυρη κόλλα. Έμεινε έτσι να κοιτάζει την ατέλειωτη ευθεία. Στάθηκε έτσι περίπου για τρεις ώρες. Τα πόδια του άρχισαν να κουράζονται.
Αποφάσισε να καθίσει κάτω, μιας και δεν φαινόταν να άλλαζε κάτι σύντομα. Κάθισε οκλαδόν ακριβώς στο κέντρο του δρόμου. Έφερε τα χέρια πάνω από τα πόδια του και έπλεξε τα δάκτυλά του. Οι κινήσεις του είχαν κάτι το τελετουργικό, ολοκληρώνοντας έτσι ένα απόλυτα συμμετρικό γεωμετρικό σχήμα, σε σχέση με το υπόλοιπο τοπίο.
Είχε πάρει την οριστική απόφασή του:
"Αν δεν καμπυλώσει ο δρόμος, δεν πρόκειται να φύγω από εδώ...."
© Blogger templates Psi by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
