-ΠΟΝΑΣ; -ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΝΑΠΝΕΩ, ΓΙΑΤΡΕ

Η Αθήνα, το Τελ Αβίβ και το Βουκουρέστι είναι οι τρεις πόλεις με τα υψηλότερα ποσοστά αιωρουμένων σωματιδίων PM-10 και PM-2,5 στον πλανήτη. Είναι αποδεδειγμένο, ότι η έκθεση σε τέτοια επιβαρυμένη ατμόσφαιρα μπορεί μακροπρόθεσμα να προκαλέσει από απλά αναπνευστικά προβλήματα (στην καλύτερη περίπτωση), χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια έως και καρκίνο. Το σχετικό άρθρο είναι από την "Καθημερινή" (23/11/2007) και μπορείτε να το διαβάσετε από εδώ.
Θα μου πεις:
Τι μας λες τώρα; Σιγά το νέο. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα, ότι παίρνουμε ''μετάλλιο'' και σ΄αυτό το άθλημα (των αιωρούμενων σωματιδίων), αλλά το παραπάνω άρθρο στάθηκε η αφορμή για τούτο το post.
Η Αθήνα "σκοτώνει" τα παιδιά της για άλλη μια φορά.

Όχι μόνο εδώ λοιπόν, αλλά και στην ευρύτερη γειτονιά μας τα πράγματα είναι ψιλοχάλια. Για την Αθήνα βέβαια, τα πράγματα επιδεινώθηκαν και το μέλλον προβλέπεται χλωμό έως μαύρο, μετά την καταστροφική φωτιά στην Πάρνηθα. Αυτά βέβαια είναι γνωστά και στο εξωτερικό κι αν δεν είχαμε την Ακρόπολη , ο τουρισμός στην Αθήνα θα ήταν ανύπαρκτος.

Η πολιτεία/είες, συνεχίζει το αόρατο περιβαλλοντολογικό της έργο, όπως το κληρονόμησε από τους προκατόχους της και προφανώς θα το παραδώσει στους επόμενους. Η Μητέρα Φύση έχει τις αντοχές της. Έχει τις αναγεννητικές της ικανότητες, αλλά πρέπει να την βοηθούμε και 'μεις. Τι θα μπορέσει άραγε να δώσει σ΄ένα περιβάλλον που εδώ και 40 χρόνια έχει πάψει να είναι φυσικό; Σ΄ένα περιβάλλον που έχει μετατρέψει τους κατοίκους της πόλης σε μη φυσικούς;
Και ο μη φυσικός άνθρωπος ανατροφοδοτεί το μη φυσικό περιβάλλον με μη φυσικές πράξεις και ο φαύλος κύκλος ξεκινάει (έχει ήδη ξεκινήσει). Ο μη φυσικός άνθρωπος θα πάρει το αυτοκίνητο για να διανύσει 200 μέτρα έως το περίπτερο ή για να κατεβεί στο κέντρο της πόλης, ενώ η στάση του metro είναι 5 λεπτά από το σπίτι του. Θα κλείσει το "χαλάκι" του πεζοδρομίου που έχει φτιαχτεί για να ανέβει το αναπηρικό αμαξίδιο (κι αν ανέβει, το πεζοδρόμιο θα είναι σπασμένο ή στενό). Ο μη φυσικός άνθρωπος ίσως να μην καταφέρει να ανακυκλώσει ούτε ένα φύλλο χαρτιού σε όλη του τη ζωή. Φταίει αυτός; Δεν νομίζω. Ούτε του πρέπουν επιπόλεοι χαρακτηρισμοί γιατί όλοι κρινόμαστε. Δυστυχώς έτσι εκπαιδεύτηκε από μικρός. (ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ). Θα μπορούσα να αναφέρω άπειρα παραδείγματα αυτής της πραγματικότητας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Ασφαλώς οι λύσεις είναι πολύ λίγες και οι προοπτικές περιορισμένες. Η τραγελαφική πολιτεία δεν μπορεί να αρχίζει να γκρεμίζει πολυκατοικίες "απελαύνοντας" τους κατοίκους της Αθήνας στην περιφέρεια. Μια περιφέρεια, την οποία έχει ήδη καταφέρει να υποβαθμίσει, οικονομικά. Ούτε μπορεί να υποχρεώσει τον οποιοδήποτε να χρησιμοποιεί τα Μ.Μ.Μ. με το ζόρι.

Η μόνη λύση βρίσκεται στα μυαλά των νέων ανθρώπων. Των παιδιών που αγαπούν, αυτή την πόλη όσο κι οι άλλοι που δεν είναι παιδιά. Των παιδιών που μπορούν να πάρουν κάποιες φλογίτσες οικολογικής ευαισθησίας, τόσο από το σχολείο όσο και από τους γονείς τους (πιστεύω περισσότερο από τους γονείς).

Φυσικά μια οικολογική συνείδηση της νέας και της νεώτερης γενειάς, δεν αρκεί για να διώξει τα αιωρούμενα σωματίδια από την αθηναϊκή ατμόσφαιρα. Αρκεί όμως για να διώξει τα αιωρούμενα σωματίδια από το μυαλό μας.

Εκεί στο μυαλό των παιδιών -των μικρών αλλά και των λίγο μεγαλύτερων παιδιών- μπορεί κάτι να αλλάξει. Έτσι σε βάθος χρόνου κι όταν πια πάψουν να είναι παιδιά θα ξέρουν να σέβονται ο ένας τον άλλον, ενώ η πολιτεία το πιθανότερο είναι να συνεχίζει να μην τους σέβεται.
Για αρχή ας μάθουμε να "νιώθουμε" τον διπλανό μας (περιβάλλον μας είναι κι αυτός) από μόνοι μας. Αν περιμένεις απ' έξω... σώθηκες!!!