ΟΝΕΙΡΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Τα πρωτοβρόχια έφτασαν. Μια γλυκιά μελαγχολία κατακλύζει τη φύση και τη διάθεσή μας. Οι πρώτες πραγματικές (και όχι ημερολογιακές) φθινοπωρινές μέρες κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Ο κόσμος έβαλε τα κοντομάνικα στις ντουλάπες και τα μπουφάν αγκαλιάσουν τα σώματά μας. Πολλοί κυκλοφορούν καλού-κακού με μια ομπρέλα, για ώρα ανάγκης. Ο άνεμος φυσάει με ορμή μέσα στην πόλη. ενώ ο ουρανός μας κοιτάζει σκυθρωπός. Φύλλα από τα δέντρα πέφτουν εδώ κι εκεί νωχελικά....."

Τι είναι όλο αυτό; Θα μπορούσε να είναι αποσπάσματα από μια έκθεση του Δημοτικού με θέμα "ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ", αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό.
Θα μπορούσαν να είναι διάφορες σκέψεις, σχηματοποιημένες σε γραπτό ή προφορικό λόγο.

Είναι απόλυτα φυσικό για τον άνθρωπο, να αλλάζει η διάθεσή του -και όχι μόνο - με τις αλλαγές του καιρού. Αλλάζει η διάθεση, ο ψυχισμός καμιά φορά και η συμπεριφορά μας. Τις αλλαγές αυτές, είναι καλό κανείς να τις απολαμβάνει όσο μπορεί περισσότερο και να τις προσαρμόζει για το πραγματικό καλό του.

Έτσι λοιπόν κι εγώ ένιωσα το πρώτο φετινό φθινοπωρινό κλικ αυτές τις μέρες. Είναι μια ιεροτελεστική για μένα στιγμή, όπου περνάω από τον καλοκαιρινό φραπέ στο φθινοπωρινό
νες. Φτιάχνω τον καφέ και κάθομαι στο μπαλκόνι, απολαμβάνοντας την υγρή δροσερή αύρα.
Μυρίζει βροχή... Μμμ, λατρεμέμη μυρωδιά... Είναι το σημείο που αντιλαμβάνεσαι την αλλαγή των μετεωρολογικών δεδομένων. Μια αλλαγή που από μαθηματικά, που είναι στην πραγματικότητα, θα μεταφραστεί με έναν μαγικό τρόπο σε αλλαγή ψυχικής διάθεσης.

Είναι πράγματι, μια μαγική στιγμή, που αν καταφέρεις και την ξεχωρίσεις, χωρίς να την πετάξεις στα σκουπίδια έχει κάτι να σου πει.

Κι όμως......... κι όμως........ κι όμως................., έχω κάνει το λάθος να έχω ανοιχτή την τηλεόραση. Ακούω μια φωνή να μιλά για τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχουν οι πρώτες βροχές στις πυρόπληκτες περιοχές. Η τηλεόραση δείχνει πλάνα από τα καμένα δάση. Κάποιοι μπαζώνουν με σακιά άμμου τα σπίτια τους, για να σωθούν από την βροχή που εγώ πρόκειται να απολαύσω. Σκέψεις που εντέχνως είχα αποσύρει σε κάποια γωνία του μυαλού μου ανασύρονται. Μάλλον προσπαθούσα να ξεγελάσω τον εαυτό μου, όταν λίγο μετά τις καλοκαιρινές φωτιές "κατάφερα" να κλειδώσω τις σκέψεις αυτές σε κάποιο εγκεφαλικό συρτάρι.......

Δεν ξέρω αν θα πρέπει να νιώθω ένοχος που θέλω να απολαύσω την βροχή. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να θυμώσω που κάποιοι φρόντισαν να μου χαλάσουν το φθινοπωρινό όνειρο. Κάποιος στο ρεπορτάζ φωνάζει δείχνοντας στην κάμερα, τα σακιά με την άμμο. Κοιτάζω πάλι έξω από το μπαλκόνι πίνοντας μια γουλιά ζεστό καφέ.

















Οι πρώτες σταγόνες πέφτουν στο δρόμο.....................